Eerste anderhalve week in Anuradhapura

De ochtend dat we opgehaald werden hebben we eerst heerlijk ontbeten in het guesthouse. Toen kwam Sameera (vriend van Nimal) ons halen om 4,5 uur naar Anuradhapura te rijden. Onderweg gestopt voor een kingcoconut. Dit hadden we allemaal nog nooit gehad. We hebben hier uit gedronken en daarna nog een stukje van de schil gegeten.
In Anuradhapura werden we heel gastvrij ontvangen bij Nimal, met meteen een lekkere lunch. En om meteen te integreren hebben we ook meteen met onze handen gegeten. Dit viel nog niet mee! Na de lunch mochten we al een ceremonie bijwonen voor de vader van Nimal. Nimal is onze huisbaas/ vaderfiguur/unomaster hier. De ceremonie was heel bijzonder. Iedereen heel mooi gekleed in het wit, waardoor het een heel mooi geheel werd. Toen we aankwamen werden we meegenomen naar het huis waar we op de grond gingen zitten bij andere mensen. Iedereen was heel aandachtig aan het luisteren naar de monnik die over de vader van Nimal sprak. Deze droeg een traditioneel oranje gewaad aan. Het was jammer dat wij er niets van begrepen.

De tweede dag zijn we ook naar de ceremonie geweest, deze duurt ook 2 dagen. Hier zaten 6 monniken waarvan 1 een gebed op aan het zeggen was. Er waren zelfs jonge monniken bij, we denken dat de jongste pas 10 was. Iedereen zorgde heel erg goed voor ze, je kon goed zien dat ze zich heel hoog in de statuscultuur bevinden. Ceremonieblunders: water opdrinken dat werd aangeboden ter uitnodiging van de maaltijd, wat je accepteert door het dienblad met beide handen aan te raken. En een monnik eten geven die aangeeft dat hij geen eten wil. Daarna zijn we voor de eerste keer naar Avanti gegaan.
Onze eerste indrukken: heftig, situatie overrompelde ons een beetje doordat het probleem zo groot is. Ze waren wel heel enthousiast, toen we aankwamen (nu nog steeds) kwamen ze op ons afrennen.
Donderdag zijn wij met de bus naar Forest Rock Garden Resort gegaan. Het was een ruïneachtig, nieuw maar oud lijkend resort. Het leek een beetje op een oud tempelcomplex met aapjes. Er was een heel indrukwekkend zwembad welke we helemaal voor onszelf hadden, zie de foto’s.

Daarnaast zijn we ook nog met zijn allen naar een Engelse les geweest. Syfra wordt al moe als ze er aan denkt. We hebben allemaal bij een andere groep studenten gezeten om met ze te praten, maar bij sommige kwam er niet zoveel uit.

Zondag zijn we eerst naar de markt gegaan. Hier was het erg druk en vielen we erg op. We vallen sowieso meestal op omdat er bijna geen blanke mensen in Anuradhapura zijn. Jolein kon ook over iedereen heen kijken waardoor ze Louise en Syfra gemakkelijk kon vinden, andersom was dat natuurlijk ook. We hebben ons voor 10 euro flink uitgeleefd. Toen we terugkwamen was de rest cricket aan het spelen. Wij hadden het alle drie nog nooit gespeeld maar we vonden het op honkbal lijken.
Na de lunch zijn we met iedereen van het huis (ongeveer 11 mensen) naar een mooi, groot meer geweest. Een gedeelte heeft gezwommen en de anderen hebben vanaf het strand zitten genieten van de omgeving. In de avond zijn we met Chamilla (van het huis van Nimal) naar de tempel gegaan(waar ook de boom is waar boeddha verlichting heeft gevonden). Hier was iedereen ook heel erg mooi in het wit. We zijn ook naar de grote stoepa geweest, deze werd heel mooi belicht en het rook heel lekker naar wierook. Toen we een groepsfoto aan het maken waren kwam er een boze monnik naar ons toe, hij vertelde ons dat we absoluut niet met onze rug naar de stoepa mochten staan.

Maandagochtend zijn we naar het babyweeshuis geweest. Dit was heel leuk maar ook een beetje verdrietig. Dit omdat je bij bijvoorbeeld de kindjes met een beperking weet dat ze zo weinig mogelijkheden hebben hier. Dit zorgt er wel weer voor dat we ons beseffen hoeveel geluk we hebben met dat we in Nederland geboren zijn en een fijn gezin hebben. Deze dag zijn we ook weer naar Avanti geweest en deze keer hebben we een fotoshoot gehouden. De meeste meiden vonden het heel leuk. Het valt ons sowieso op dat er zoveel selfies worden gemaakt overal. Vervolgens zijn we, zoals de meeste dagen, een lekkere fruit juice gaan drinken op de terugweg.

Dinsdag mochten we met Nimal mee naar een arm gebied. Zij hadden net een project afgesloten en gingen schooltassen en fietsen daar doneren. Dit was in een zaal met podium en wij moesten boven op het podium gaan zitten. We voelden ons wel een beetje bezwaard omdat wij niets bij hebben gedragen, maar wel fijn om te zien hoe blij ze waren toen ze de spullen kregen.
Donderdagavond kreeg Nimal bezoek. Je kon merken dat het belangrijke mannen waren, dit doordat er veel hapjes werden neergezet en er drank uit de kast werd gehaald. Dit was Arak, een Sri Lankaanse specialiteit die op whiskey lijkt. Jolein vond dit erg lekker en dronk het van de rest ook op omdat de rest het niet zo lekker vond. Op een gegeven moment werden een gitaar en een tamboerijn uit de kast gehaald en begon het feestje. Zij begonnen eerst met Sri Lankaanse liedjes en wilden daarna graag dat wij een Nederlands liedje zouden zingen. Daarna werden er oude Engelse liedjes opgezet waarvan wij dachten dat deze over de hele wereld bekend zouden zijn. Dit was niet altijd het geval maar er werd wel flink meegedanst. Al met al een leuke avond en een goede afwisseling met de avondjes Uno spelen.