Vervolg avonturen Sri Lanka

Zaterdag 21 oktober startte ons eerste weekendje weg. We zijn rond 08:15 weggegaan (planning was 07:30). We gingen met zijn achten; wij drieën, Mila en Sanne (andere groepje), Marije (vrijwilligster), Sameera (kennis Nimal) en Thilina (kennis Nimal). Onze eerste bestemming was het raften in Kithulgala. Ons werd verteld dat dit ongeveer 3 uur rijden was, maar uiteindelijk hebben we er natuurlijk ruim 5 uur over gedaan. Het laatste stuk was erg vervelend, omdat het erg heuvelig met haarspeldbochten was, werden we allemaal misselijk. Toen is Sameera langzamer gaan rijden, maar daardoor duurde de reis nog langer.
De omgeving van het raften was super mooi (hier is de film “Bridge on the river Kwai” opgenomen)! De omgeving bestond vooral uit beboste bergen, schattige huisjes langs het water en natuurlijk een brug. Het raften was leuk, maar de lengte en moeilijkheidsgraad vielen een beetje tegen. Gelukkig hadden we een GoPro mee, zodat we leuke foto’s en video’s konden maken. Na het raften zijn we weer in de auto gestapt. Dit keer op weg naar Kandy. Dit bleek toch ook niet zo heel dicht bij te zijn. Toen we eindelijk in Kandy aankwamen was het al aan het schemeren en vlogen er een heleboel zeer grote vleermuizen. Hier zijn we naar de Temple of the Tooth gegaan, waarvan wordt gezegd dat er een tand van Boeddha ligt. Helaas was het zo druk en moest je er zo snel voorbij lopen dat we er niet echt iets van gezien hebben. Maar de rest van de tempel was wel indrukwekkend. Er waren mooi geklede mannen die zaten te trommelen en fluit spelen, dit zorgde voor een Oosterse sfeer. Vanaf daar moesten we naar Sigriya rijden, dit viel ook behoorlijk tegen. Daarnaast ging ons busje rare geluiden maken als er geremd werd, dus zijn we ook nog gestopt om hierna te kijken. Uiteindelijk konden we toch voorzichtig doorrijden.
Rond 22 uur kwamen we aan bij het Jungle Vista Hostel in Sigiriya. Dit was een typisch backpackershostel met een echte hippievibe. We sliepen hier in de buitenlucht, want er was wel een dak, maar er waren geen muren. Je kon kiezen uit verschillende. Syfra sliep met Sanne en Mila in een tent in een aparte ruimte. Jolein sliep vlak bij Louise op een normaal bed. Louise sliep in een hangend bed, het was hilarisch om te zien hoe ze hier (niet) in kwam. Uiteindelijk is dit met hulp van de buurman gelukt. Ze is er de hele nacht in blijven liggen (maar hoorde later dat er een meisje uit was gevallen en dat er eigenlijk nooit meer iemand in die bedden slaapt).

Onze wekker stond erg vroeg. Om 5 uur vertrokken we, omdat we de zonsopgang vanaf de Pidurangala Rock wilden zien. Maar deze moest natuurlijk wel eerst beklommen worden. Het uitzicht vanaf was het zeker waard. De zonsopkomst was super indrukwekkend (zie foto’s) en daarnaast had je een mooi uitzicht over de heilige rots Sigiriya. Daarna zijn we terug gegaan naar het hostel om daar te ontbijten en te chillen. Rond 12 uur zijn we verder gegaan naar de Cave Temple in Dambulla. Ook deze was zeer indrukwekkend. Hiervoor moesten we natuurlijk ook weer een heuvel opklimmen (op het warmste moment van de dag). Eenmaal boven gekomen hadden we een awesome uitzicht. De tempel was erg bijzonder omdat hij in de rots was gemaakt, waardoor het plafond heel grillig was en deze was ook nog eens super mooi beschilderd. Er waren in de tempel wel 48 Boeddhastandbeelden, hierdoor was het lastig om niet met je rug naar een Boeddha te staan (want dit is respectloos). Gelukkig was het niet zo erg daar. Bij de tempel waren een heleboel schattige (baby) aapjes. Binnen in de tempel heeft Thilina ons geleerd hoe we moesten mediteren. Hierna zijn we vertrokken naar het hoogtepunt van het weekend (misschien zelfs wel van ons hele avontuur tot nu toe). We hebben een jeepsafari gedaan in het Minneriya National Parc. Voordat we dieren hadden gezien was het al leuk. We stonden allemaal en daardoor moesten we allemaal takken ontwijken, er werd vaak gewaarschuwd, maar vaak kwam dit niet of te laat aan. Waardoor een aantal mensen (vooral Sameera en Jolein) takken in hun gezicht kregen. Na een tijdje rijden en het zien van een pauw en apen kwamen we bij een groot meer. Hier bevond zich een grote kudde met olifanten. Het was voor ons allemaal de eerste keer dat we olifanten in het wild zagen en dan ook nog zo dichtbij en met zoveel. Dit was een zeer bijzonder en moeilijk te omschrijven gevoel! Het was heel mooi om te zien dat ze echt in het wild leefden. Daarnaast waren er een aantal hele kleine olifantjes die wij natuurlijk super cute vonden en mee wilden nemen. Dit is helaas niet gelukt omdat de moeder ons aanviel en onze chauffeur als een malle moest optrekken om ons leven te redden. Zie de GEWELDIGE foto’s!
Na de safari zijn we terug gegaan naar het huis van Nimal in Anuradhapura.

Woensdag 25 oktober was een belangrijke dag voor ons allemaal, met name voor Jolein. Dit was namelijk de dag dat Jolein haar eerste spuit in Sri Lanka zou krijgen voor haar wespenallergie, volgens Jolein genaamd: Injectionday. We hadden van te voren wel verwacht dat het niet soepel zou gaan, maar dat het zo chaotisch was, zagen wij zelfs niet aankomen. Er zou een lokale kennis/student medicijnen meegaan voor de zekerheid. Door miscommunicatie stond hij op ons te wachten bij Avanthi, terwijl wij 1,5 uur bij Nimal zaten. Uiteindelijk waren we in het ziekenhuis, maar kon de arts de prik niet geven. Toen moesten we wachten op een verpleegkundige uit een ander ziekenhuis. Die heeft uiteindelijk de prik gezet met een beetje hulp van Syfra, onze heldhaftige doktersassistente (waar wij graag gebruik van maken). Uiteindelijk waren we rond 19 uur weer bij Nimal.

Op donderdag 26 oktober was de surpriseparty voor Marije. De organisatie is echt geweldig verlopen. Marije heeft goede band met Sameera, hij gaf aan dat hij niet op haar afscheid kon komen. Andere kennissen ook niet. Jolein was in een hotel, om bij te komen van haar injectie en Syfra was bij haar. Na het avondeten deed Sanne alsof ze ziek was en Mila kwam met het verhaal dat ze kraanwater had gedronken bij Avanthi. Marije was teleurgesteld omdat ze dacht dat haar afscheidsfeestje niet door zou gaan. In de avond is Louise samen met haar naar Avanthi gegaan om daar afscheid te nemen. In de tussentijd hebben Mila en Sanne wijn, hapjes en slingers gehaald. Toen Marije en Louise terugkwamen van Avanthi was de lamp uit en waren alle mensen (die niet wilden/konden komen) in de woonkamer. Marije vond het helemaal geweldig en had het echt niet zien aankomen, dit was echt heel leuk om te zien. Marije genoot van de wijn en de gezelligheid en iedereen heeft volop gedanst.

Zaterdag 28 oktober hebben wij Sari’s gekocht! Dit hebben we niet in een schattig klein winkeltje gekocht, maar in een groot warenhuis. Dit duurde erg lang, omdat we eerste allemaal een kleur uit moesten zoeken en dit moest natuurlijk passen bij onze huidskleur (gelukkig hadden we Sameera, onze expert, mee). Vervolgens moesten we ze één voor één passen, want er was maar 1 vrouw en 6 meter stof waar de Sari mee in elkaar gezet moest worden. Uiteindelijk zijn we allemaal geslaagd en klaar voor een groot feest.

We hebben natuurlijk ook hard gewerkt aan ons onderzoek. We werken in de ochtend achter onze laptop en gaan bijna elke middag naar Avanthi toe. We zijn nog volop bezig met het contact maken en het vertrouwen winnen van de meisjes. Dit doen we spelenderwijs (een heleboel Uno, Halli Galli en volleybal). Daarnaast hebben we (samen met het andere groepje) een kamerspel bedacht. De meisjes moeten de hele week hun kamer netjes houden en aan het eind van de week krijgt de mooiste kamer een prijsje. Verder hebben we twee interviews gehouden met twee oudere meisjes die een sollicitatiegesprek hebben gehad. Daarnaast zijn we erg druk bezig met onze onderzoeksopzet en hebben we het afgelopen weekend zelfs doorgewerkt hieraan. Aanstaande vrijdag (3 november) leveren we de onderzoeksopzet in.

Aankomend weekend gaan we naar Trincomalee en naar Pigeon Island aan de oostkust. Vanaf maandag begint onze rondreis, die twee weken gaat duren. We gaan eerst naar het gebergte in het midden van Sri Lanka, daarna gaan we naar de zuidkust en vervolgens gaan we de populaire en indrukwekkende treinreis van Ella naar Kandy maken. In deze weken plaatsen wij natuurlijk geen blog :).

Weetjes over Sri Lanka
- hoofd heen en weeg bewegen/wiebelen met je hoofd= oké
(frustrerend want het lijkt op nee schudden, vooral ook omdat ze vaak boos kijken)
- rochelen is normaal
- toeteren gebeurd altijd (ook als er leuke vrouwen langs de weg staan)
- blanke mensen hebben een hoge status en je voelt je soms een beetje een dierentuindier
- als iets in de koelkast staat, is het voor iedereen
- tijd is behoorlijk relatief. Over één minuut betekent over een kwartier en een afspraak om 15:00 betekent rond 16:30.